αντί προλόγου..

αντί προλόγου..

'Eχουμε την τύχη να ζούμε σε μια πόλη ευνοημένη από τη φύση και την ιστορία. Tα δυνατά της σημεία είναι πολλά και λίγο-πολύ γνωστά. Yπάρχουν όμως κι εκείνα- και δεν είναι λίγα - που τα βλέπουμε γύρω μας καθημερινά και μας πληγώνουν , ταλαιπωρούν την αισθητική μας.
Στο μπλογκ αυτό θα διαβάζετε σκέψεις, παρατηρήσεις αλλά και προτάσεις που έρχονται αυθόρμητα στο νου περιδιαβαίνοντας τους δρόμους της μοναδικής αυτής πόλης που μπορεί να γίνει ακόμη πιο όμορφη και συναρπαστική...


Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2011

Κυνοκομείον " Η Πανεπιστημιούπολη"



Μου το ' λεγαν αλλά δεν το πίστευα.


Ότι δηλαδή στο Πανεπιστήμιο, όπου και να πας, στη λέσχη για φαγητό, σε αίθουσα για μάθημα, στο αμφιθέατρο για θεατρική παράσταση θα δεις δεκάδες αδέσποτα σκυλιά να κυκλοφορούν , να γαβγίζουν , να παρενοχλούν, να λερώνουν όπου βρουν.





 Δεν το πίστευα μέχρι που το διαπίστωσα ιδίοις όμμασι. Όπως ακριβώς το έλεγαν, χωρίς καμία υπερβολή. Μέχρι και μέσα στη λέσχη του φαγητού,εκεί που κάθεται κανείς να φάει, τα σκυλιά κόβουν τις βόλτες τους χωρίς κανένας να κλείνει μια πόρτα ή να τα βγάζει έξω τέλος πάντων.


Παράλογο; Και πώς γίνεται τόσο πολλοί νέοι άνθρωποι να μη δίνουν σημασία καν στους στοιχειώδεις κανόνες υγιεινής. Στο όνομα της φιλοζωίας έχει χαθεί κάθε μέτρο. Αφήνονται οι άνθρωποι και προτιμούνται οι σκύλοι χωρίς να τηρούνται ούτε οι στοιχειώδεις κανόνες.



 Στο εξωτερικό που πραγματικά υπάρχουν πολλοί φιλόζωοι αναγκάζονται να συμμορφωθούν με ότι ορίζει ο νόμος για κείνους που υπεύθυνα θα αναλάβουν τις τύχες κάποιου ζώου.Και τέλος πάντων δεν καταλαβαίνω πώς γίνεται την ώρα που ξεκοκκαλίζεις ένα αρνάκι να χαιδεύεις ένα σκύλο και να το παίζεις και φιλόζωος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου