Διαβάζουμε από την ιστοσελίδα του νησιού της λίμνης Παμβώτιδας.
"Το Νησί της Λίμνης και η Αρχιτεκτονική του"
"Θείο χέρι εποίησε το Νησί της Λίμνης και μαστορική τέχνη ικανοποίησε με έμπνευση τις οικιστικές ανάγκες των κατοίκων του. Γλυκό νερό αγκαλιάζει τις ακτές του Νησιού και πρωινή αχλή καλύπτει τον καλαμιώνα του.
Η φυσική γαλήνη και η αρχιτεκτονική της ξερολιθιάς είναι μια λιτή σχέση του νησιώτη με το γεωγραφικό του χώρο, που εκφράζεται διακριτικά με άπειρες λεπτομέρειες και ποικίλους συνδυασμούς σε κάθε σπιθαμή του εδάφους και σε κάθε κτίσμα του νησιού, όσο ταπεινό κι αν είναι αυτό. Στις λεπτομέρειες εξάλλου αποθησαυρίζεται όλος ο υλικός και πνευματικός πλούτος της κοινωνικής ζωής, κι αυτό, προσλαμβάνεται εύκολα μόλις πατήσει κανείς το πόδι του στο Νησί.
Ο άνθρωπος, τόσο στο παρελθόν όσο και στο παρόν, βρίσκεται πίσω από κάθε τόπο και κατασκευή. Είναι η ψυχή κάθε γεωγραφικού χώρου και αρχιτεκτονικού ποιήματος. Στο Νησί της Λίμνης των Ιωαννίνων αυτά τα δύο πράγματα παρουσιάζονται σε ένα ενιαίο σύνολο.."
Ωραία λόγια....κι αυτός ο άνθρωπος δηλαδή που περιγράφεται παραπάνω πώς άφησε να ρημάξει ό,τι δεν είναι μπροστά στη μόστρα και στα καραβάκια σε τέτοιο βαθμό;
Κάναμε μια βόλτα περιμετρικά του νησιού. Θα έπρεπε να είναι από τις πιο ωραίες βόλτες στη χώρα. Και θα ήταν αν το νησί το κατοικούσαν κάτοικοι που θα σέβονταν το περιβάλλον , τον εαυτό τους αλλά και τους επισκέπτες.
Οι φωτογραφίες αδιάψευστος μάρτυρας. Μα καλά, αναρωτιέσαι, δε βρέθηκε ένας άνθρωπος να μαζέψει πεντ' έξι άτομα και με ένα πλυστικό μηχάνημα και δυο τσουγκράνες άντε και λίγη ξυλεία να διορθώσει δυο πράγματα που "βγάζουν μάτι"; Τόση αδιαφορία; τόση τεμπελιά; Και μιλάμε για έναν τουριστικό προορισμό από τους λίγους της Ηπείρου σήμερα.
Εκατοντάδες χιλιάδες κόσμος τον επισκέπτεται καθ' όλο το χρόνο. Η φύση το προίκισε, οι βυζαντινοί άρχοντες έχτισαν υπέροχα μοναστήρια και οι νεοέλληνες του 2011 ζουν ακόμη στην εποχή των ιστών της αράχνης.
Πέρυσι, τα φώτα από τις νέες λάμπες που τοποθετήθηκαν περιμετρικά φώτιζαν απέναντι και έδιναν στίγμα ότι εκεί κάτι υπάρχει. Φέτος δυο τρεις φέγγουν ακόμη.Τελικά αν το' χεις συνηθίσει το σκοτάδι, δεν αισθάνεσαι και τόσο καλά με το φως.
"Το Νησί της Λίμνης και η Αρχιτεκτονική του"
"Θείο χέρι εποίησε το Νησί της Λίμνης και μαστορική τέχνη ικανοποίησε με έμπνευση τις οικιστικές ανάγκες των κατοίκων του. Γλυκό νερό αγκαλιάζει τις ακτές του Νησιού και πρωινή αχλή καλύπτει τον καλαμιώνα του.
Η φυσική γαλήνη και η αρχιτεκτονική της ξερολιθιάς είναι μια λιτή σχέση του νησιώτη με το γεωγραφικό του χώρο, που εκφράζεται διακριτικά με άπειρες λεπτομέρειες και ποικίλους συνδυασμούς σε κάθε σπιθαμή του εδάφους και σε κάθε κτίσμα του νησιού, όσο ταπεινό κι αν είναι αυτό. Στις λεπτομέρειες εξάλλου αποθησαυρίζεται όλος ο υλικός και πνευματικός πλούτος της κοινωνικής ζωής, κι αυτό, προσλαμβάνεται εύκολα μόλις πατήσει κανείς το πόδι του στο Νησί.
Ο άνθρωπος, τόσο στο παρελθόν όσο και στο παρόν, βρίσκεται πίσω από κάθε τόπο και κατασκευή. Είναι η ψυχή κάθε γεωγραφικού χώρου και αρχιτεκτονικού ποιήματος. Στο Νησί της Λίμνης των Ιωαννίνων αυτά τα δύο πράγματα παρουσιάζονται σε ένα ενιαίο σύνολο.."
Ωραία λόγια....κι αυτός ο άνθρωπος δηλαδή που περιγράφεται παραπάνω πώς άφησε να ρημάξει ό,τι δεν είναι μπροστά στη μόστρα και στα καραβάκια σε τέτοιο βαθμό;
Κάναμε μια βόλτα περιμετρικά του νησιού. Θα έπρεπε να είναι από τις πιο ωραίες βόλτες στη χώρα. Και θα ήταν αν το νησί το κατοικούσαν κάτοικοι που θα σέβονταν το περιβάλλον , τον εαυτό τους αλλά και τους επισκέπτες.
Οι φωτογραφίες αδιάψευστος μάρτυρας. Μα καλά, αναρωτιέσαι, δε βρέθηκε ένας άνθρωπος να μαζέψει πεντ' έξι άτομα και με ένα πλυστικό μηχάνημα και δυο τσουγκράνες άντε και λίγη ξυλεία να διορθώσει δυο πράγματα που "βγάζουν μάτι"; Τόση αδιαφορία; τόση τεμπελιά; Και μιλάμε για έναν τουριστικό προορισμό από τους λίγους της Ηπείρου σήμερα.
Εκατοντάδες χιλιάδες κόσμος τον επισκέπτεται καθ' όλο το χρόνο. Η φύση το προίκισε, οι βυζαντινοί άρχοντες έχτισαν υπέροχα μοναστήρια και οι νεοέλληνες του 2011 ζουν ακόμη στην εποχή των ιστών της αράχνης.
Πέρυσι, τα φώτα από τις νέες λάμπες που τοποθετήθηκαν περιμετρικά φώτιζαν απέναντι και έδιναν στίγμα ότι εκεί κάτι υπάρχει. Φέτος δυο τρεις φέγγουν ακόμη.Τελικά αν το' χεις συνηθίσει το σκοτάδι, δεν αισθάνεσαι και τόσο καλά με το φως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου