αντί προλόγου..

αντί προλόγου..

'Eχουμε την τύχη να ζούμε σε μια πόλη ευνοημένη από τη φύση και την ιστορία. Tα δυνατά της σημεία είναι πολλά και λίγο-πολύ γνωστά. Yπάρχουν όμως κι εκείνα- και δεν είναι λίγα - που τα βλέπουμε γύρω μας καθημερινά και μας πληγώνουν , ταλαιπωρούν την αισθητική μας.
Στο μπλογκ αυτό θα διαβάζετε σκέψεις, παρατηρήσεις αλλά και προτάσεις που έρχονται αυθόρμητα στο νου περιδιαβαίνοντας τους δρόμους της μοναδικής αυτής πόλης που μπορεί να γίνει ακόμη πιο όμορφη και συναρπαστική...


Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

Στον καιρό.. της ακρίβειας


Μιλάμε για την κρίση αλλά νομίζω πώς δε βλέπουμε όλη την εικόνα και ισοπεδώνουμε με ευκολία.


Είμαστε η πιο ακριβή χώρα στην Ευρώπη σε τιμές καταναλωτή παρότι οι μισθοί μας είναι κάτω του μέσου όρου. Πόσοι είναι αυτοί όμως που έχουν ρίξει τιμές εδώ και ενάμισι χρόνο που μπήκαμε για τα καλά στην κρίση; Ελάχιστοι. Και νομίζετε πως επιβραβεύονται από τους καταναλωτές; 'Οχι ιδιαίτερα θα έλεγα. 


Προχθές που έκανα μια βόλτα στα μαγαζιά είδα τιμές εξωφρενικές και με τεράστιες διαφορές από το ένα μαγαζί στο άλλο. Ο 'Ελληνας καταναλωτής δεν έχει μάθει να κάνει σύγκριση τιμών. Ούτε οι ενώσεις καταναλωτών έχουν ιδιαίτερη αξία εδώ. Στο εξωτερικό τις τρέμουν. 'Εβαλα βενζίνη σε βενζινάδικο με 1,62 όταν ένα χιλιόμετρο πιο κάτω είχε 1,83.Το βενζινάδικο εξέδιδε κανονικότατα αποδέιξεις αλλά τρεις στους τέσσερις τις άφηναν εκεί για ενθύμιο. Το ίδιο και σε αρκετά περίπτερα. Βουνό οι αποδείξεις.Ελάχιστοι τις έπαιρναν. Αν όμως το υποτυπώδες αυτό κράτος δεν εισπράξει τον ΦΠΑ ποιος θα τον πληρώσει με περικοπές του μισθού του;


Τα μαγαζιά με τα 3,5 έως 4,00 ευρώ καφέ είναι γεμάτα. Οι ταβέρνες επίσης. Θα μου πείτε πολλά έκλεισαν. Ναι αλλά κι εκείνα που έκλεισαν, όπως τα μεγάλα καφέ στη λίμνη εγώ τα έβλεπα γεμάτα πριν κλείσουν. Να είναι άλλοι οι λόγοι;

Κ έπειτα μήπως είχε παραγίνει κιόλας με τα τόσα μαγαζιά ρεκόρ που είχαμε στη χώρα; 'Οποιος δεν είχε δουλειά άνοιγε μαγαζί. Δεκάδες μαγαζάκια το ένα δίπλα στο άλλο να πουλάνε ομοειδή προιόντα. Και να καμαρώνουν όταν τους αποκαλούσαν  επιχειρηματίες. Και να πουλάνε σε τιμές υψηλότατες.'Ηταν φυσικό ότι στην πρώτη κρίση χρέους τα πράγματα θα δυσκόλευαν.

Η χώρα δεν παράγει. Η χώρα δεν είναι ανταγωνιστική. Η χώρα δεν μπορεί να πουλήσει ούτε το λάδι ούτε τα κρασιά της ή τα φρούτα της. Τα μερίδια στην ευρωπαική αγορά είναι πάρα πολύ μικρά.Ούτε να τα συσκευάσει ούτε να τα πλασσάρει μπορεί.Οι νέοι μας δεν καίγονται ιδιάιτερα να δουλέψουν όσο το σπίτι τους συντηρεί. Οι σχολές τουριστικών επαγγελμάτων στη Ροδο και την Κέρκυρα δεν έχουν καμία ζήτηση. Ελάχιστοι τις επέλεξαν από τους φετινούς τελειόφοιτους. Φανταστείτε. Και είμαστε λέει τουριστική χώρα. Το ίδιο και η σχολή εμποροπλοιάρχων με μισθούς πέντε έως έξι χιλιάδες ευρώ το μήνα και δωρεάν σπoυδές. Τι να πει κανείς.. Σημεία των καιρών κι αυτά, καθόλου ενθαρρυντικά για το μέλλον μας.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου