αντί προλόγου..

αντί προλόγου..

'Eχουμε την τύχη να ζούμε σε μια πόλη ευνοημένη από τη φύση και την ιστορία. Tα δυνατά της σημεία είναι πολλά και λίγο-πολύ γνωστά. Yπάρχουν όμως κι εκείνα- και δεν είναι λίγα - που τα βλέπουμε γύρω μας καθημερινά και μας πληγώνουν , ταλαιπωρούν την αισθητική μας.
Στο μπλογκ αυτό θα διαβάζετε σκέψεις, παρατηρήσεις αλλά και προτάσεις που έρχονται αυθόρμητα στο νου περιδιαβαίνοντας τους δρόμους της μοναδικής αυτής πόλης που μπορεί να γίνει ακόμη πιο όμορφη και συναρπαστική...


Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2011

Μεγάλο βραβείο σχεδιασμού.. στον εμπνευστή της ΓΑΡΙΒΑΛΔΗ



'Εσκισαν τα πτυχία τους οι διεθνείς αρχιτέκτονες όταν είδαν το τελικό αποτέλεσμα αυτής της κατα-πληκτικής λεωφόρου.


Στη μέση αντιαρματικά εμπόδια για την περίπτωση που δεχτούμε επίθεση από άγνωστο μέχρι στιγμής εχθρό. 'Ετσι επιτυγχάνεται και το στένεμα του δρόμου που μάλλον ήταν και το ζητούμενο εξαρχής ώστε να μη περνάνε εύκολα τα λεωφορεία, αφού πριν έχουν ήδη διαλύσει τα πλαστικά προστατευτικά μπροστά από τα Ναυτάκια. 


Στη συνέχεια χτυπούν τα δεντράκια που υπάρχουν πάνω στο διαχωριστικό -άλλη φοβερή έμπνευση κι αυτή. Εμπρός στο δρόμο που χάραξαν οι πρόγονοι  οι οποίοι είχαν τη φαεινή ιδέα να φυτέψουν τα πλατάνια στο μώλο. Κι αφού οι απόγονοι έκοψαν τα αιωνόβια πλατάνια στο πάρκο Κατσάρη γιατί λέει έκρυβαν τη θέα της λιμνης από τους θιασώτες των μαγαζιών, φύτεψαν τα δεντράκια ανάμεσα στο δρόμο για να την εμποδίσουν εντελώς από κείνους που καθονται μπροστά στα μαγαζιά. 


Και για να' χει πιο πολύ ενδιαφέρον το πράγμα παρκάρουν και τα αυτοκίνητα μπροστά ακριβώς από τα τραπέζια όπου κάθονται . Εκεί που θα 'πρεπε να' χει παρτέρια με λουλούδια ας πούμε, όπως γίνεται και σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο. Αλλά το αυτοκίνητο μπροστά στη μούρη του δε χάλασε ποτέ κανέναν Γιαννιώτη. Το ξεχάσαμε το ρεκόρ;


Στη συνέχεια, για να δέσει η μαγιονέζα μπαίνουν και τα πλαστικά δοχεία για τα φυτά απέναντι στο πεζοδρόμιο ώστε να δυσχεραίνεται έτσι παραιτέρω η διέλευση των πεζών.


Δίπλα, η παιδική χαρα  που πέρασε από πολλά στάδια μέχρι να φτάσει στο τέλειο, στο επιθυμητό επίπεδο . Στην αρχή δεκάδες πράσινα μεταλλικά ποδήλατα μπήκαν στο δρόμο ως διαχωριστικά, κάποια έμεναν δεμένα ή πεταμένα στο πράσινο για μήνες. Μετά εξαφανίστηκαν ως δια μαγείας.Μπορεί και να τα πήραν και οι τσιγγάνοι που συχνάζουν εκεί για ανακύκλωση.


Για να' χει και ατμόσφαιρα το σκηνικό έσπασαν και τις περισσότερες λάμπες- πήχτρα σκοτάδι το βράδυ,ωραίο πάρκο- κάποιοι έσπασαν και τα ξύλα της περίφραξης και τις πολυθρόνες που υπήρχαν εκεί και εκείνο το ωραίο μηχάνημα της περιδίνισης του νερού και τα κρυφά φώτα του δαπέδου.



Tοποθετήθηκαν επίσης λευκές πέτρες παντού για να ασκούνται οι εθελοντές στις βολές κατά παντός στόχου. Και για να διδάσκονται και τα μικρά μπας και ξεφύγουν από τον κανόνα. 


Από όλα αυτά βέβαια τίποτε δεν φαίνεται μέσα στο ποτήρι του φραπέ που απολαμβάνουν εν μέσω θορύβων, αυτοκινήτων , μουσικών οι ανέμελοι πολίτες που ο ένας πάνω στον άλλον προσπαθούν να περάσουν την ώρα τους.


Τι να μας πουν τώρα κάτι Kαστοριές και Zυρίχες και άλλες πόλεις σε λίμνη. Εxουν αυτοί Γαριβάλδη;




Μήπως ζούμε το παράλογο ;


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου