Πρώτο θέμα σήμερα και μετά από μια πρωινή οδύσσεια στα πλοκάμια της γραφειοκρατίας η οποία έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο, παρά τις τεχνολογικές δυνατότητες που υπάρχουν στην εποχή μας, είναι εκείνοι oι άνθρωποι που κάνουν τη δουλειά τους και την κάνουν καλά.Ευτυχώς που στη διαδρομή από γραφείο σε γραφείο για συλλογή υπογραφών, αφού δεν υπάρχει καμιά επικοινωνία μεταξύ των υπηρεσιών, ανακαλύπτει κανείς φωτεινές εξαιρέσεις.
Η υπάλληλος στο παράρτημα του ΙΚΑ για παράδειγμα, που εξυπηρετεί, ενημερώνει, γνωρίζει τέλεια το αντικείμενό της, διαθέτει ευγένεια αλλά και αυστηρότητα όπου χρειάζεται είναι μία από αυτές τις αχτίδες που λάμπουν σε ένα όχι και τόσο φωτεινό τοπίο. 'Οπως και εκείνες οι υπάλληλοι σε περιφερειακό ΚΕΠ που γεμάτες ζωντάνια έχουν διάθεση για εξυπηρέτηση. Μακάρι κοντά σ' αυτούς τους ανθρώπους να βελτιώνεται συνεχώς και ο περίγυρός τους.
Δυστυχώς όμως δεν είναι αυτός ο κανόνας στο ελληνικό Δημόσιο σήμερα.Και αλήθεια, πώς θα δικαιολογούσαν τη θέση τους όλοι εκείνοι που βολεύτηκαν με το γνωστό κομματικό ρουσφέτι και πρέπει να δικαιολογήσουν η θέση τους αν δεν χρειαζόμασταν όλοι εμείς τις υπογραφές τους;
Από την άλλη υπάρχουν και υπηρεσίες οι οποίες έχουν αποδυναμωθεί από τις αποχωρήσεις υπαλλήλων και τις συνταξιοδοτήσεις και μένει πια στους λίγους εναπομείναντες να βγάλουν όλη τη δουλειά καθώς και οι ίδιοι οι υπάλληλοι είναι θύματα ενός παράλογου συστήματος την ίδια στιγμή που παραπέρα δεν τους φτάνουν οι καρέκλες να καθίσουν.
'Οσο υπάρχουν όμως υπάλληλοι σαν κι αυτούς που περιγράφονται πραπάνω υπάρχει και η ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει και σ' αυτόν τον τόπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου