Η επόμενη στάση ήταν στην Εφορία. Παλιό πανεπιστήμιο. Πολλές οι μνήμες για όσους κάποτε πέρασαν από δω με την ιδιότητα του φοιτητή. Βέβαια σου πιάνεται η ψυχή αντικρίζοντας αυτό το βομβαρδισμένο τοπίο κι αναρωτιέσαι γιατί δεν το άφηναν το έρμο το κτίριο στην προτέρα κατάσταση.
Το παράβολο που χρειαζόμουν το πήρα εύκολα. Στη συνέχεια περιηγήθηκα στο χώρο. Πολύ καλές οι συνθήκες εργασίας εντός, ένα χάος από αυτοκίνητα εκτός. Πάνω στα διαλυμένα πεζοδρόμια (ο Δήμος δεν τα έχει ανακαλύψει ακόμη, ως φαίνεται) αλλά και μέσα στην εσωτερική αυλή ο μεγάλος χαμός.
Αναρωτιέμαι γιατί να μη μπορεί ο Δήμος κάποια οικόπεδα που εδώ και τριάντα σαράντα χρόνια απλώς υπάρχουν, όπως εκείνο το τεράστιο που βρίσκεται δίπλα ακριβώς στο πανεπιστήμιο να τα χρησιμοποιήσει για το κοινό όφελος κάνοντά τα ένα τεράστιο πάρκιγκ ας πούμε. Θα έδινε λύσεις απαραίτητες και πολιτισμένες.
Το παράβολο που χρειαζόμουν το πήρα εύκολα. Στη συνέχεια περιηγήθηκα στο χώρο. Πολύ καλές οι συνθήκες εργασίας εντός, ένα χάος από αυτοκίνητα εκτός. Πάνω στα διαλυμένα πεζοδρόμια (ο Δήμος δεν τα έχει ανακαλύψει ακόμη, ως φαίνεται) αλλά και μέσα στην εσωτερική αυλή ο μεγάλος χαμός.
Αναρωτιέμαι γιατί να μη μπορεί ο Δήμος κάποια οικόπεδα που εδώ και τριάντα σαράντα χρόνια απλώς υπάρχουν, όπως εκείνο το τεράστιο που βρίσκεται δίπλα ακριβώς στο πανεπιστήμιο να τα χρησιμοποιήσει για το κοινό όφελος κάνοντά τα ένα τεράστιο πάρκιγκ ας πούμε. Θα έδινε λύσεις απαραίτητες και πολιτισμένες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου