Η επιφάνεια χώρων πρασίνου ανά κάτοικο ανεβαίνει σταδιακά σε επίπεδα ανώτερα ακόμη και απ’ αυτά που συναντώνται σε ευρωπαϊκές και αμερικανικές μεγαλουπόλεις, την ίδια στιγμή που ο πληθυσμός της αυξήθηκε από 300.000 το 1950 σε σχεδόν 3.000.000 σήμερα. Αυτήν τη στιγμή εάν υπάρχει μια πόλη-πρότυπο σε όλο τον πλανήτη είναι σίγουρα η Curitiba.
Γεωγραφικά, η πόλη είναι κτισμένη σε ένα οροπέδιο 934 τ.μ. πάνω από τη στάθμη θάλασσας και είναι η πιο ψυχρή περιφερειακή πρωτεύουσα της Βραζιλίας. Η «πόλη των ανθρώπων», όπως πολλοί την αποκαλούν σήμερα, έχει γίνει πόλος ποιοτικής τουριστικής έλξης, συγκεντρώνοντας πληθυσμό περίπου ίδιο με αυτόν των μόνιμων κατοίκων της, οι οποίοι σήμερα ξεπερνούν τα 1,6 εκατομμύρια.
Η πόλη έχει 30 μεγάλα πάρκα, πρωτότυπα στο είδος τους, όπως και 350 πλατείες. Δέντρα υπάρχουν παντού, και κατά μήκος των ευρύχωρων δρόμων, ενώ ποδηλατόδρομοι χιλιομέτρων διασχίζουν την πόλη. Δίκαια της χάρισαν, λοιπόν, τον τίτλο της οικολογικής πρωτεύουσας της Βραζιλίας.
Τα σιντριβάνια αποτελούν χαρακτηριστικό της πόλης, όπως και τα πολλά μνημεία που σχετίζονται με την ιστορία του τόπου, συνδέοντας το χθες με το σήμερα. Η Curitiba δεν είναι μόνο μια πράσινη πόλη, είναι και μια πόλη με έντονη πολιτιστική κίνηση. Αυτό το αποδεικνύει η πληθώρα των θεάτρων, η όπερα και τα 8 πανεπιστημιακά της ιδρύματα.
Tην επιτυχία έφεραν δύο πρωτότυπες ιδέες του αρχιτέκτονα και κατόπιν δημάρχου της πόλης Jaime Lerner: ο σχεδιασμός ενός πολεοδομικού σχεδίου με τη χάραξη δύο μεγάλων κάθετων αρτηριών και η δημιουργία χώρων πρασίνου που λειτουργούσαν ως αντιπλημμυρικά έργα.
Τριάντα πέντε χρόνια μετά, υπερσύγχρονα λεωφορεία διασχίζουν τις μεγάλες λεωφόρους σε ειδικές λεωφορειολωρίδες. Τα δρομολόγια καταλήγουν σε άνετους σταθμούς, τον ανθό ενός συστήματος μαζικών συγκοινωνιών, το οποίο μιμήθηκε η Νέα Υόρκη.
Η συμμετοχή των πολιτών στα κοινά με διάφορους τρόπους και η δημοκρατική, διαφανής διακυβέρνηση είναι κυρίαρχα στοιχεία της επιτυχίας της Curitiba. Για παράδειγμα, η κύρια πηγή εσόδων για το δήμο είναι ο φόρος ακίνητης περιουσίας. Οι δημότες, όμως, έχουν τη δυνατότητα να ψηφίζουν για τα έργα που θα γίνουν από το δήμο στις γειτονιές τους, τη στιγμή που πληρώνουν τους φόρους. Ένας ιστορικός πεζόδρομος, από τους πρώτους που δημιουργήθηκαν στον κόσμο, το 1972, κατασκευάστηκε μέσα σε τρεις ημέρες, ενώ ένα ολόκληρο πάρκο μόλις σε είκοσι.
Συγχρόνως, η λογική που κυριαρχεί είναι να μην ξοδεύονται οι πόροι του δήμου σε λίγα μεγαλεπήβολα σχέδια, αλλά να κατανέμονται σε μια πληθώρα έργων, το καθένα από τα οποία εξυπηρετεί πολλαπλούς στόχους που αλληλοσυμπληρώνονται. Ο δε ιδιωτικός τομέας αντιμετωπίζεται ως ουσιαστικός παράγοντας στην αναπτυξιακή διαδικασία χωρίς κρατικίστικα - γραφειοκρατικά ταμπού. Η διαφάνεια στη διακυβέρνηση, αλλά και η χρήση των νέων τεχνολογιών (που βοηθάει και προς αυτήν την κατεύθυνση) υπήρξαν από τις βασικές αρχές στις οποίες στηρίχτηκε η ανάδειξη της πόλης.
Για όλες τις υπηρεσίες που παρέχει ο δήμος τηρούνται στατιστικά στοιχεία, ώστε να είναι δυνατή η παρακολούθηση της προόδου που επιτυγχάνεται, ο έγκαιρος εντοπισμός προβλημάτων ή η σύγκριση με κοινά αποδεκτά κριτήρια (benchmarking).
Η πολιτική κουλτούρα που έχει αναπτυχθεί αναγκάζει τις εκάστοτε δημοτικές αρχές, που δεν προέρχονται πάντα από την ίδια παράταξη, να ακολουθούν τις ίδιες βασικές αρχές.
(http://www.iliosporoi.net/)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου