Γιαννιώτικο..... αλώνι

Προχθές έκανα μια βόλτα στο Γιαννιώτικο σαλόνι. Είχα καιρό να πάω κι επεθύμησα μια βόλτα στο δασάκι του. Πήρα και τα παιδιά μαζί και κατηφορίσαμε. 
Τι πράγμα ήταν αυτό που μας περίμενε.Τι εφιαλτικό σκηνικό εκτυλίχτηκε μπροστά μας. Και δε μιλάμε για μια κατάσταση υποφερτή. Μιλάμε για κάτι πέραν κάθε φαντασίας.Οι κάδοι ξεχαρβαλωμένοι,τα παγκάκια ξηλωμένα, βουνά από σκουπίδια παντού. Τα δρομάκια να' χουν σχεδόν κλείσει από τα βάτα και τα πεσμένα δέντρα. Το πέτρινο πεζουλάκι να το' χουν σκεπάσει τα αναρριχώμενα. Η μεγάλη λίμνη παμβρώμικη και πίσω από το μαγαζί που λειτουργεί εκεί μια υπαίθρια αποθήκη υλικών.
Είναι απορίας άξιον, πώς ο κόσμος που πηγαίνει και αθλείται εκεί μπορεί να περνάει ανάμεσα από πεσμένα δέντρα και βουνά από σκουπίδια και να μην αντιδρά. Κι αυτό νομίζω πως είναι το πιο ανησυχητικό απ' όλα.

Αν βέβαια πάει κανείς το βράδυ και μείνει μόνον στο χώρο των αναψυκτηρίων και των γηπέδων τέννις και κλείσει τα μάτια του στους ξεχειλισμένους κάδους μπορεί και να φύγει με μια θετική εικόνα. Αν πάει όμως τη μέρα για να περιηγηθεί, να περπατήσει.. αλίμονό του.

Επί τόσους μήνες θητείας της νέας δημοτικής αρχής το πάρκο αυτό- που δεν ήταν στα καλύτερά του και επί θητείας του προηγούμενου δημάρχου χωρίς να έχει φτάσει βέβαια ποτέ σ' αυτό το χάλι- αφέθηκε να ρημάξει, απαξιώθηκε εντελώς. Αυτό όμως συνιστά "έγκλημα" απέναντι στην κοινωνία, απέναντι στη νέα γενιά αυτής της πόλης. Είναι μια κατάντια που δείχνει πώς αντιλαμβάνονται κάποιοι τον πολιτισμό. Και δεν είναι θέμα χρημάτων και πάλι. Επιμένω. Με μεγάλη άνεση και με τους υπαλλήλους που έχει, θα μπορούσε ο Δήμος μέσα σε μια βδομάδα να ' χει κάνει το πάρκο αυτό αγνώριστο, ένα κόσμημα για την περιοχή και τους πολίτες της.

Φαίνεται όμως ότι εδώ τα έργα γίνονται μόνον δυο μήνες πριν τις επόμενες εκλογές και αφού έχει βγει και κάποιο καλό κονδύλι από κάπου. Διάβαζα σημερα ότι θα δοθεί κοντά στο ένα εκατομμύριο ευρώ για να.........Κάντε τις συγκρίσεις σας.

Το Πάρκο Πυρσινέλλα θα έπρεπε να είναι ένα από τα πιο ωραία πάρκα της Ελλάδας.
 
Δε θα βρεθούν άραγε ποτέ άνθρωποι σ' αυτόν τον τόπο να κάνουν πράγματα από πατριωτισμό και αίσθημα ανιδιοτελούς προσφοράς, έστω και υστεροφημίας αν θέλετε;