Η Θεσσαλονίκη ανοίγει δρόμους.. για τα ποδήλατα

Η Θεσσαλονίκη ήταν μια πόλη χωρίς ποδηλατόδρομους. Πόλη όλο μπετόν και γκρίζο. Μέσα σε λίγους μήνες όμως, απέκτησε έξυπνους ποδηλατόδρομους. 'Ενα μέρος από την άκρη του οδοστρώματος "απομονώθηκε" με ειδικό υπερυψωμένο πλαστικό ανάχωμα , βάφτηκε σε πορτοκαλί χρώμα και χρησιμοποιείται από πολύ κόσμο πια ως ένας λειτουργικός ποδηλατόδρομος. 
 
Πόσο αναγκαίο είναι να γίνει και σε μας κάτι παρόμοιο, σε δρόμους που το επιτρέπουν; Πόσο ζωτικά αναγκαίο είναι να ενωθεί η πόλη με το πανηπειρωτικό αθλητικό κέντρο αλλά και το Πανεπιστήμιο με ελάχιστες παρεμβάσεις στα πεζοδρόμια, δεξιά και αριστερά του οδοστρώματος της εθνικής οδού; 
 
Πώς οι άνθρωποι που είναι υπεύθυνοι για την πόλη δεν το έχουν δει ποτέ; Κι αν το έχουν δει γιατί δεν το κάνουν; Περιμένουν ειδικά προγράμματα, κονδύλια και εργολάβους ; Πόσος κόσμος θα μπορούσε να πάρει το ποδήλατό του και να βολτάρει προς το αθλητικό κέντρο; Μικροί, μεγάλοι, παιδιά να χαρούν την πόλη τους;
 
Αλλά όχι. Αν δεν στιβαχτούν στα αστικά, αν δεν πάρουν ταξί , αν δεν κυκλοφορήσουν ανά ένας με το αυτοκίνητο καίγοντας βενζίνη και χάνοντας το χρόνο τους στα μποτιλαρίσματα τι Γιάννενα θα είμασταν; Για τον πεζό, τον ποδηλάτη και τον νέο; Ε όχι βέβαια. 
 
Θέλω να πιστεύω όμως ότι θα' ρθει μια εποχή που κάποιος ο οποίος θα ενδιαφέρεται για το καλό των συμπολιτών του και μόνον, θα κάνει το άλμα προς τα μπρος . Το έχουν κάνει άλλωστε αρκετές ελληνικές πόλεις στην εποχή μας.