Δεν ήταν έτσι αυτή η πόλη..

Μια βόλτα το βράδυ μ' ένα ωραίο αεράκι να φυσάει, πόσα πράγματα δεν σου μαθαίνει..

Οι κάδοι πάντα ανοιχτοί και γεμάτοι- όπως απαιτεί το έθιμο- αφού δεν έγινε αποκομιδή από τα περισσότερα σημεία. 'Ενα ωραίο άρωμα αναδύονταν παντού. Να παίρνει ο αέρας τα σκουπίδια και να τα εκτοξεύει σε κάθε κατεύθυνση, πράγμα που δεν φαίνονταν να ανησυχεί και πολύ τους θαμώνες των μαγαζιών δίπλα σε δρόμους.

Η παραλίμνια ζώνη στο πάρκο Κάτσαρη κατασκότεινη σε πολλά σημεία, δε βλέπεις που πατάς, πολλές λάμπες καμμένες , σπασμένες. Κάποιοι νεαροί πιο κει μέσα στην  παιδική χαρά είχαν ξηλώσει σανίδες από την περίφραξη και έπαιζαν ξιφομαχία. Η περίφραξη έχει μείνει άλλωστε η μισή. Νεολιθική εποχή κανονικά.

Στο πάρκιγκ δίπλα, οι τσιγγάνοι με τα αυτοσχέδια  κρεβάτια πάνω στα αυτοκίνητά τους - δεν τα βλέπει κανείς αυτά, είναι αόρατα- ετοιμάζονταν για μαγείρεμα. Πιο κει αδέσποτα γάβγιζαν σε κάποιες νεαρές τουρίστριες που είχαν κατατρομάξει.
Στο τοιχίο της λίμνης αλλά και της παιδικής χαράς, οι νεοβάνδαλοι του ΠΑΣ ΓΙΑΝΝΕΝΑ είχαν γράψει με μπόλικο χρώμα συνθήματα. 



Τελικά ο πολιτισμός αργεί πολύ ακόμα να εμφανιστεί σ' αυτή την πόλη που ετοιμάζεται να γιορτάσει τα εκατό της χρόνια.

Κανένας δεν την αγαπάει πια;
Κανένας δεν τη σέβεται;
Κανένας δεν την φροντίζει;

Αξίζουν τα Γιάννενα αυτής της τύχης;