Είναι αυτό που ζούμε Δημοκρατία;

Παρατηρώ ξανά το πρόσωπο του κ.Σαμαρά . Αν δεν γνωρίζει κανείς το αποτέλεσμα των εκλογών θα  πιστέψει ότι ο άνθρωπος αυτός πέτυχε κάτι πολύ σημαντικό στη ζωή του και καμαρώνει ιδιαιτέρως γι' αυτό. Αν όμως έχει δει τα χθεσινά αποτελέσματα θα έχει καταλάβει ότι το κόμμα  του κέρδισε με ποσοστό μόλις 18,85 % .  Και αν κάνει κανείς την αναγωγή επί των εγγεγραμένων ψηφοφόρων με το ποσοστό της αποχής στο 35% θα διαπιστώσει ότι ο το κόμμα του κ.Σαμαρά έλαβε  το απίθανο ποσοστό του 8,60 % . Μ' αυτό το ποσοστό λοιπόν υπό μάλης ο κ.Σαμαράς θέλει να κυβερνήσει τη χώρα. Το ίδιο φυσικά και χειρότερα ισχύει και για τον κ.Βενιζέλο και το κόμμα του. Το πιο εξωφρενικό όμως είναι ότι το πρώτο κόμμα παίρνει λέει μπόνους  (50) πενήντα ολόκληρες βουλευτικές έδρες.

Και συ αναρωτιέσαι τώρα αν αυτό είναι δημοκρατικό πολίτευμα και τι ρόλο τελικά παίζει η ψήφος του πολίτη που κάποια κόμμματα τα αφήνει εκτός βουλής με ποσοστά πάνω από 2% , σε όλα τα άλλα  δίνει τις μισές έδρες από αυτές που δικαιούνται ενώ στο πρώτο κόμμα δίνει μπόνους  λοτταρίας , μπίνγκο ή κάτι τέτοιου τέλος πάντων και μάλιστα πενήντα έδρες.

Πού είναι η ισότιμη ψήφος των πολιτών; Τι ορίζει ακριβώς το Σύνταγμα; Ως πότε  η ψήφος κάποιου δεν θα μετράει καθόλου, του διπλανού του θα μετράει μισή ενώ κάποιου άλλου πολλαπλή;  (Τα περί ισχυρής κυβέρνησης είναι παραμύθια για μικρά παιδιά και δεν αντέχουν σε καμία κριτική.)

Το σίγουρο είναι πάντως αυτό που ζούμε δε μπορεί να είναι δημοκρατία.  Είναι απλώς ντροπή.