Δε μπορεί κανείς να μη χαίρεται για πράγματα που βελτιώνονται στην πόλη. Μια τελευταία βόλτα στον πεζόδρομο-ποδηλατόδρομο της Ανατολής μέχρι την Καστρίτσα ήταν πολύ αναζωογονητική.
Οι κάδοι, αν και ελάχιστοι βέβαια, βιδωμένοι επιτέλους στο οδόστρωμα και όχι πεταμένοι στις όχθες της Παμβώτιδας, η καθαριότητα σε ικανοποιητικά επίπεδα.
Αρκετά κομμάτια μάρμαρο όμως από τα παγκάκια έχουν ξεκολλήσει. Πριν καταλήξουν κι αυτά ποιος ξέρει πού, καλό θα ήταν να επανακολληθούν. Γίνεται πολύ εύκολα.Ο κ.Καχριμάνης που ήταν και ο εμπνευστής αυτού του πεζόδρομου ας δει το θέμα.Εκτός από την αισθητική είναι και το κόστος που μετράει και ειδικά στην εποχή μας.
Και οι πεζογέφυρες όμως θα ήθελαν ένα προστατευτικό λαδάκι, γιατί το ξύλο άρχισε να φθείρεται επικίνδυνα.
Ο πεζόδρομος αυτός θα μπορούσε να είναι ο πιο ωραίος της χώρας. Λίγο μεράκι χρειάζεται για να γίνει.
Και μια απορία - Γιατί τα δέντρα φυτεύτηκαν στην αριστερή πλευρά, αυτή της λίμνης και όχι στην απέναντι; για να κρύβουν τη θέα της από τους περιπατητές;
Στο δρόμο προς τον ποδηλατόδρομο βρέθηκα σε μια πλατειά λεωφόρο που δεν είχα ξαναδεί. Την οδό Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Κατσικά. Κάτω από τον κυρίως δρόμο Ανατολής-Κατσικά, ασφαλτοστρωμένη με ωραία άσφαλτο και όχι με κείνη την αυτοδιασπώμενη του Δήμου Ιωαννιτών όπου ακόμα και τα φρεάτια υπερέχουν μισό μέτρο από το οδόστρωμα. Τι ωραία να υπήρχε αυτός ο δρόμος στη θέση εκείνου του καρόδρομου που οδηγεί από την πόλη στο πανεπιστήμιο....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου