αντί προλόγου..

αντί προλόγου..

'Eχουμε την τύχη να ζούμε σε μια πόλη ευνοημένη από τη φύση και την ιστορία. Tα δυνατά της σημεία είναι πολλά και λίγο-πολύ γνωστά. Yπάρχουν όμως κι εκείνα- και δεν είναι λίγα - που τα βλέπουμε γύρω μας καθημερινά και μας πληγώνουν , ταλαιπωρούν την αισθητική μας.
Στο μπλογκ αυτό θα διαβάζετε σκέψεις, παρατηρήσεις αλλά και προτάσεις που έρχονται αυθόρμητα στο νου περιδιαβαίνοντας τους δρόμους της μοναδικής αυτής πόλης που μπορεί να γίνει ακόμη πιο όμορφη και συναρπαστική...


Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

Δύο γνωστοί-άγνωστοι ήρωες..

Κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων στο Μπιζάνι πέθανε ο Ολυμπιονίκης Κωνσταντίνος Τσικλητήρας. 
Παρόλο που είχε τη δυνατότητα να πάρει αναβολή λόγω των αθλητικών του διακρίσεων, αρνήθηκε και κατατάχτηκε εθελοντικά στο στράτευμα.
Είχε επιστρέψει νικητής και τροπαιούχος από την Στοκχόλμη  και όμως ο Τσικλητήρας είπε παρών στο προσκλητήριο.
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1912 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο μήκος άνευ φοράς και το χάλκινο στο ύψος άνευ φοράς επίσης. Στα δύο αυτά αγωνίσματα είχε κατακτήσει αργυρά μετάλλια και στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου το 1908. Το 1912 κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ στο άλμα εις μήκος άνευ φοράς με 3,505 που κατείχε ο Αμερικανός Ρέι Γιούρι από το 1904.
Αρνήθηκε να υπηρετήσει σε άλλη θέση εκτός από την πρώτη γραμμή για να μην κατηγορηθεί για άνιση μεταχείριση.
Εκεί, στο μέτωπο, προσεβλήθη από μηνιγγίτιδα και άφησε την τελευταία του πνοή στις 10 Φεβρουαρίου 1913 σε ηλικία 25 ετών.







'Ενας άλλος ήρωας που σκοτώθηκε πολεμώντας στο Μπιζάνι ως απλός στρατιώτης, ήταν ο δήμαρχος Λεμεσού Χριστοδουλος Σώζος.

'Hταν η σημαντικότερη πολιτική φυσιογνωμία της εποχής του. Πρακτικός και πραγματιστής πολιτευτής, εργατικός και προοδευτικός δήμαρχος, ξεχώριζε γιατί ήταν από τους λίγους Κύπριους πολιτικούς των έργων και όχι των λόγων.

Ως δήμαρχος Λεμεσού υπήρξε καινοτόμος: Ο Δημόσιος Κήπος, ο ηλεκτροφωτισμός της πόλης, η Γεωργική Έκθεση, η δημιουργία φιλαρμονικής, υπήρξαν πρωτοφανείς ενέργειες για την εποχή του.


Mόλις ξέσπασε ο «βαλκανοτουρκικός πόλεμος», ο Χριστόδουλος Σώζος αναχώρησε από τους πρώτους για να καταταχθεί εθελοντικά στον ελληνικό Στρατό.

Ήταν 40 χρονών και πατέρας ενός τετράχρονου αγοριού. Ο παππούς του ήταν αγωνιστής της επανάστασης του 1821, ο πατέρας του πολέμησε στην Κρήτη το 1866, ενώ ο ίδιος είχε προσπαθήσει να καταταχθεί εθελοντής και στον πόλεμο του 1897.



Στην επιστολή που έστειλε στην γυναίκα του Ερμιόνη, δικαιολόγησε ως εξής την ενέργειά του:
«Ημείς έχομεν καθήκοντα τα οποία ουδεμία δύναμις, ουδέν φίλτρον πρέπει να τα εμποδίζη από του να ενασκώνται. Αν είμεθα ηγέται των υποδούλων λαών, οφείλομεν διά του παραδείγματός μας και της θυσίας μας να τους παιδαγωγώμεν, όπως και εκείνοι γίνωσιν άνθρωποι συναισθανόμενοι τα καθήκοντά των.»

(Από κείμενο του Π. Παπαπολυβίου,επίκουρου καθηγητή Πανεπ/μιου Κύπρου)





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου