αντί προλόγου..

αντί προλόγου..

'Eχουμε την τύχη να ζούμε σε μια πόλη ευνοημένη από τη φύση και την ιστορία. Tα δυνατά της σημεία είναι πολλά και λίγο-πολύ γνωστά. Yπάρχουν όμως κι εκείνα- και δεν είναι λίγα - που τα βλέπουμε γύρω μας καθημερινά και μας πληγώνουν , ταλαιπωρούν την αισθητική μας.
Στο μπλογκ αυτό θα διαβάζετε σκέψεις, παρατηρήσεις αλλά και προτάσεις που έρχονται αυθόρμητα στο νου περιδιαβαίνοντας τους δρόμους της μοναδικής αυτής πόλης που μπορεί να γίνει ακόμη πιο όμορφη και συναρπαστική...


Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011

ΓΙΑΝΝΙΝΙΣΤΑΝ

Σε ποια καθημερινότητα ζουν άραγε οι τοπικές εφημερίδες και τα κανάλια;

Αν ζουν στην ίδια με μας πρέπει να πει κανείς ότι περί περί άλλα τυρβάζουν. Τα κομματικά παρασκήνια και τα λιβανίσματα ή τα θαψίματα φίλα προσκείμενων ή κομματικών αντιπάλων δεν οδήγησαν δυστυχώς πουθενά πέραν της χρεωκοπίας ιδεών και πρακτικών.

Δεν κινούνται στους ίδιους δρόμους με μας; Δεν τους βλέπουν μποτιλιαρισμένους; Δε θωρούν τα μάτια τους τους δεκάδες διπλοπαρκαρισμένους, τους ανεβασμένους σε πεζοδρόμια, κράσπεδα, πεζόδρομους; Την ανύπαρκτη αστυνόμευση; Δεν τους ενοχλούν τα σκουπίδια που έχουν γίνει ο μόνιμος σύντροφος κάθε βόλτας;



Δε βλέπουν την παρακμή αυτής της πόλης σε θέματα καθημερινού πολιτσμού; Από ποια αγορά ψωνίζουν οι ίδιοι; Είδαν πολλές τιμές να πέφτουν το τελευταίο διάστημα;







Δεν θίγονται καθόλου απο την άθλια εικόνα των πάρκων , των δημόσιων χώρων, των έργων τέχνης, των διατηρητέων;
Από τη δυσλειτουργία του Δήμου σε όλα τα επίπεδα;









Δεν βλέπουν το παραεμπόριο όταν τα μαγαζιά των νόμιμων εμπόρων κλείνουν το ένα μετά το άλλο;
Δεν ταξιδεύουν σε άλλες- γειτονικές και μη - πόλεις; Δεν κάνουν συγκρίσεις;









Δεν έχουν κανένα όραμα γι' αυτή την πόλη; Δε θα'θελαν να τη δουν να λάμπει στο ελληνικό στερέωμα; Πρώτη στον πολιτισμό και τα γράμματα, στην πράξη και όχι στα κούφια λόγια; 

Αν ναι, πού είναι η μάχιμη δημοσιογραφία, το ρεπορτάζ στην καρδιά των προβλημάτων, η επαφή με τους πολίτες, οι ανακρίσεις επί της ουσίας των υπεύθυνων για τις τύχες της πόλης;


Δεν βαρέθηκαν και οι ίδιοι τα χαιδέματα και τα κολπάκια; Πού είναι η μέριμνα για τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες που δε μπορούν να βγουν από το σπίτι τους; Για την τρίτη ηλικία που δεν μπορεί ούτε στην πλατεία να καθίσει πια;
Δεν ντρέπονται όταν οι επισκέπτες της πόλης τους μεταφέρουν τα "κατορθώματά" της πιο πέρα;

Δεν υπάρχει πια λίγο φιλότιμο, λίγος πατριωτισμός, λίγη ώθηση να πάνε τα πράγματα λίγο πιο μπροστά;

Τόση αδιαφορία πια;



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου