Σε ποια καθημερινότητα ζουν άραγε οι τοπικές εφημερίδες και τα κανάλια;
Αν ζουν στην ίδια με μας πρέπει να πει κανείς ότι περί περί άλλα τυρβάζουν. Τα κομματικά παρασκήνια και τα λιβανίσματα ή τα θαψίματα φίλα προσκείμενων ή κομματικών αντιπάλων δεν οδήγησαν δυστυχώς πουθενά πέραν της χρεωκοπίας ιδεών και πρακτικών.
Δεν κινούνται στους ίδιους δρόμους με μας; Δεν τους βλέπουν μποτιλιαρισμένους; Δε θωρούν τα μάτια τους τους δεκάδες διπλοπαρκαρισμένους, τους ανεβασμένους σε πεζοδρόμια, κράσπεδα, πεζόδρομους; Την ανύπαρκτη αστυνόμευση; Δεν τους ενοχλούν τα σκουπίδια που έχουν γίνει ο μόνιμος σύντροφος κάθε βόλτας;
Δε βλέπουν την παρακμή αυτής της πόλης σε θέματα καθημερινού πολιτσμού; Από ποια αγορά ψωνίζουν οι ίδιοι; Είδαν πολλές τιμές να πέφτουν το τελευταίο διάστημα;
Δεν θίγονται καθόλου απο την άθλια εικόνα των πάρκων , των δημόσιων χώρων, των έργων τέχνης, των διατηρητέων;
Από τη δυσλειτουργία του Δήμου σε όλα τα επίπεδα;
Δεν βλέπουν το παραεμπόριο όταν τα μαγαζιά των νόμιμων εμπόρων κλείνουν το ένα μετά το άλλο;
Δεν ταξιδεύουν σε άλλες- γειτονικές και μη - πόλεις; Δεν κάνουν συγκρίσεις;
Δεν έχουν κανένα όραμα γι' αυτή την πόλη; Δε θα'θελαν να τη δουν να λάμπει στο ελληνικό στερέωμα; Πρώτη στον πολιτισμό και τα γράμματα, στην πράξη και όχι στα κούφια λόγια;
Αν ναι, πού είναι η μάχιμη δημοσιογραφία, το ρεπορτάζ στην καρδιά των προβλημάτων, η επαφή με τους πολίτες, οι ανακρίσεις επί της ουσίας των υπεύθυνων για τις τύχες της πόλης;
Δεν βαρέθηκαν και οι ίδιοι τα χαιδέματα και τα κολπάκια; Πού είναι η μέριμνα για τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες που δε μπορούν να βγουν από το σπίτι τους; Για την τρίτη ηλικία που δεν μπορεί ούτε στην πλατεία να καθίσει πια;
Δεν ντρέπονται όταν οι επισκέπτες της πόλης τους μεταφέρουν τα "κατορθώματά" της πιο πέρα;
Δεν υπάρχει πια λίγο φιλότιμο, λίγος πατριωτισμός, λίγη ώθηση να πάνε τα πράγματα λίγο πιο μπροστά;
Τόση αδιαφορία πια;
Αν ζουν στην ίδια με μας πρέπει να πει κανείς ότι περί περί άλλα τυρβάζουν. Τα κομματικά παρασκήνια και τα λιβανίσματα ή τα θαψίματα φίλα προσκείμενων ή κομματικών αντιπάλων δεν οδήγησαν δυστυχώς πουθενά πέραν της χρεωκοπίας ιδεών και πρακτικών.
Δεν κινούνται στους ίδιους δρόμους με μας; Δεν τους βλέπουν μποτιλιαρισμένους; Δε θωρούν τα μάτια τους τους δεκάδες διπλοπαρκαρισμένους, τους ανεβασμένους σε πεζοδρόμια, κράσπεδα, πεζόδρομους; Την ανύπαρκτη αστυνόμευση; Δεν τους ενοχλούν τα σκουπίδια που έχουν γίνει ο μόνιμος σύντροφος κάθε βόλτας;
Δε βλέπουν την παρακμή αυτής της πόλης σε θέματα καθημερινού πολιτσμού; Από ποια αγορά ψωνίζουν οι ίδιοι; Είδαν πολλές τιμές να πέφτουν το τελευταίο διάστημα;
Δεν θίγονται καθόλου απο την άθλια εικόνα των πάρκων , των δημόσιων χώρων, των έργων τέχνης, των διατηρητέων;
Από τη δυσλειτουργία του Δήμου σε όλα τα επίπεδα;
Δεν βλέπουν το παραεμπόριο όταν τα μαγαζιά των νόμιμων εμπόρων κλείνουν το ένα μετά το άλλο;
Δεν ταξιδεύουν σε άλλες- γειτονικές και μη - πόλεις; Δεν κάνουν συγκρίσεις;
Δεν έχουν κανένα όραμα γι' αυτή την πόλη; Δε θα'θελαν να τη δουν να λάμπει στο ελληνικό στερέωμα; Πρώτη στον πολιτισμό και τα γράμματα, στην πράξη και όχι στα κούφια λόγια;
Αν ναι, πού είναι η μάχιμη δημοσιογραφία, το ρεπορτάζ στην καρδιά των προβλημάτων, η επαφή με τους πολίτες, οι ανακρίσεις επί της ουσίας των υπεύθυνων για τις τύχες της πόλης;
Δεν βαρέθηκαν και οι ίδιοι τα χαιδέματα και τα κολπάκια; Πού είναι η μέριμνα για τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες που δε μπορούν να βγουν από το σπίτι τους; Για την τρίτη ηλικία που δεν μπορεί ούτε στην πλατεία να καθίσει πια;
Δεν ντρέπονται όταν οι επισκέπτες της πόλης τους μεταφέρουν τα "κατορθώματά" της πιο πέρα;
Δεν υπάρχει πια λίγο φιλότιμο, λίγος πατριωτισμός, λίγη ώθηση να πάνε τα πράγματα λίγο πιο μπροστά;
Τόση αδιαφορία πια;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου