Νοσταλγικό road trip....

Υπήρχε μία εποχή που δεν υπήρχαν κινητά τηλέφωνα, ούτε ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές. Οι χάρτες ήταν σε έντυπη μορφή και παρ΄ ότι είχαν εμφανιστεί τα πρώτα μουσικά CD, εξακολουθούσαμε να ακούμε τα βινύλια από το πικ-απ.  

Είχαμε ενθουσιασμό, γιατί κάναμε σχέδια, είχαμε προοπτική για αυτά τα σχέδια, είχαμε κάνει δυνατή (επαγγελματική) εκκίνηση και μόλις είχαμε αρχίσει να πραγματοποιούμε τις επιθυμίες, ή, ακόμα καλύτερα, τα όνειρά μας.

   

Καλοκαίρι 1993. 

Ο Ανδρέας, η Γκέλη, η Εβίτα και εγώ, νοικιάσαμε μία Chevrolet από την Νέα Υόρκη και κάναμε τον γύρω της Αμερικής. Το απόλυτο road trip. Ένα μήνα στον δρόμο σε μία χώρα τεράστιας κλίμακας, όπου από τη μία άκρη στην άλλη   υπάρχει διαφορά 3 ωρών, στην χρονική ζώνη.  

Επαρχιακοί δρόμοι, για τις περισσότερες διαδρομές, με "δυνατή" ησυχία και απίστευτες εικόνες. Το Αμερικάνικο τοπίο έχει μοναδική ένταση. Το είχαμε δει πολύ πιο πριν στον κινηματογράφο, όταν ο Dennis Hopper (Easy Rider, 1969) o Michelangelo Antonioni (Zabriskie Point, 1970) και ο Wim Wenders (Paris Texas 1984) το χρησιμοποίησαν σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Αυτό ακριβώς. Ένα "on the road" που δεν μεταφράζεται, ούτε περιγράφεται. Πρέπει να το ζήσεις και τότε θα είναι "for your eyes only".

Κάναμε χιλιάδες μίλια. Ταξιδεύαμε μέρα τις πιο πολλές φορές - νύχτα όταν έπρεπε να κερδίσουμε χρόνο, τρώγαμε πρωινό μαζί με νταλικιέρηδες, κοιμόμαστε σε motel, πέσαμε σε καταιγίδα στο Rapid City, νιώσαμε τον καύσωνα στην έρημο της Nevada, διασχίσαμε βουνά με χιόνι, περάσαμε από μεγαλουπόλεις.

Είδαμε βίσονες στο Yellowstone, βραχήκαμε μέσα στα φουσκωτά του Colorado river (Grand Canyon) είδαμε τον τύπο με το καρό πουκάμισο που κουρεύει το γρασίδι στον κήπο του σπιτιού του, 

είδαμε και τον άλλον στο βενζινάδικο που κάθετε στην κουνιστή πολυθρόνα, χίπηδες γερασμένους, συμμορίες να βγάζουν όπλα, περάσαμε μπλόκα και ελέγχους, περάσαμε την γέφυρα (Golden Gate) στο San Francisco, πήγαμε στους λόφους του Los Angeles, παίξαμε - και χάσαμε στο Las Vegas, ταξιδέψαμε με ποταμόπλοιο στον Mississippi (New Orleans), και που δεν πήγαμε - και τι δεν τι δεν είδαμε.. Ένα "ταξίδι στην ελευθερία".

Το ηλεκτρονικό μου ημερολόγιο, τότε, ήταν μία μικρή (αναλογική) βιντεοκαμέρα της Sony.

Κάθε μέρα έγραφα στην μαγνητοταινία της μικρής κασέτας της λίγες ώρες από την κάθε ημέρα. Μέσα σε αυτές τις ώρες ήταν και οι διαδρομές. 

Οι μακρινές διαδρομές στους ατέλειωτους δρόμους της Αμερικής.

 

Κείμενα-φωτογραφίες :Βασίλης Μακρής από τους "Πρωταγωνιστές"