Αγγελόπουλος..

Την αγάπησε την 'Ηπειρο ο Αγγελόπουλος. 'Εμμονη ιδέα του είχε γίνει, έλεγε ο ίδιος σε συνέντευξη που προβλήθηκε αυτές τις μέρες. Γι' αυτό και επανέρχονταν συνεχώς.
Κι όταν τον ρώτησαν ποια εικόνα του έχει μείνει πιο πολύ από όλα τα γυρίσματα που έκανε μέχρι τώρα είπε ότι ήταν εκείνο το πρωινό που πρωτοαντίκριζε τη Βίτσα μέσα στην ομίχλη και καθώς έστριβε το αυτοκίνητο το χωριό άνοιγε σιγά σιγά μπροστά του. Κι από ένα καφενείο κάποιος τραγουδούσε "μωρή κοντούλα λεμονιά ". Αυτό έγινε και το αγαπημένο του δημοτικό τραγούδι που του το τραγούδησαν προχθές στον Αποχαιρετισμό του.

Η 'Ηπειρος άραγε πόσο τον αγάπησε τον Αγγελόπουλο; Αν ναι δεν θα έπρεπε να γίνει μια κίνηση   αναγνώρισης και εκτίμησης της πόλης προς το πρόσωπό του; Με την ονομασία ενός δρόμου για παράδειγμα;
Ας μην είναι όμως κάποιος καρόδρομος. Ο άνθρωπος ήταν ποιητής των εικόνων. Μην τον κατεβάσουμε κι αυτόν στο χάλι το δικό μας.


Στo βίντεο που ακολουθεί   τα Γιάννενα του '70 μέσα από την "Αναπαράσταση"


http://www.youtube.com/watch?v=lIp3uijKZVM&feature=related

Δείτε και το καλό αφιέρωμα του http://peravre.blogspot.com/

"Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία αλλά δεν μπορώ να κάνω το ταξίδι σας
Είμαι επισκέπτης
Το κάθε τι που αγγίζω με πονάει πραγματικά
κι έπειτα δεν μου ανήκει
Ολο και κάποιος βρίσκεται να πει "δικό μου είναι"
Εγώ δεν έχω τίποτε δικό μου είχα πει κάποτε με υπεροψία
Τώρα καταλαβαίνω πως το τίποτε είναι τίποτε
Οτι δεν έχω καν όνομα
Και πρέπει να γυρεύω ένα κάθε τόσο
Δώστε μου ένα μέρος να κοιτάω
Ξεχάστε με στη θάλασσα
Σας εύχομαι υγεία και ευτυχία".


ΘΟΔΩΡΟΣ ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ